O Düşünen Yaratık Şiiri - Murat Akbaş

Bir hırs, bir öfke...
Bir de bakıvermişsin;
Yaptığı kaleleri yıkıvermiş.
Daha dün gibi;
İlk tuğlası gelir aklına insanın...
Ne zor yapmıştı duvarlarını,
Ne emek harçamıştı...
Ne incelikle oymuştu kale kapısını...
Şimdi kalenin yerinde yeller esiyor...
Ne öfke, bu ne hırs,
Bu ne yaman çelişki...
Yıkacaktın, yok edecektin...
Niye yaptın ey gafil?
Ey kendini bilmez bencil, egoist...
Tarih bunu yapan ve yıkanlarla dolup taşmakta...
Ve geldik bugüne;
Değişen bir şey yok...
Değişmeyen tek şey değişim...
Yapanlar mı, yıkanlar mı?
Sonuç kazananda, kaybedende...
Bizleriz... Sen, ben, o...
İnsanlık denen o düşünen yaratık...