O Dudaklar Şiiri - Ali Rafet Haznedar

O dudaklar gülde açmış,
Bir goncayı andırıyor,
Her çiçeği kıskandırıp,
Haset ve kin duyduruyor.
Mümkün müdür gıpta edip,
Hoş gönülle sevgi duymak,
Nefislere dur diyerek,
Üzerine saygı koymak,
Bilemezler bu sevdanın,
Büyüklüğü nerden gelir,
Yüce sevdaya erenler,
Kaynağını elbet bilir.
Aşkımızın büyüklüğü,
Maşukun cürmü kadardır,
Düştüğü yerleri yakan,
Ateş ile akrabadır.
Söndüremez bir nar olur,
Üstümüzde yanan korlar,
Gül dudaklar heves bulur,
Diğer çiçekleri horlar,
Suya uzanamaz gafil,
Gonca kalır, gonca kurur,
Hazanda elveda, dese de güne,
İnatla dalının, üstünde durur.