O diye başlıyordu dilin zekatı gibi
Eriyordu sırrına biraz hayret ederek
Biraz dediysem hani azın on katı gibi
Uçuyordu adeta kendini kaybederek
Sıradan değildi bu korkuyordu kendinden
Alev alev yanıyor susuyordu sadece
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta