O Dilber Şiiri - Ömer Küçükkaya

Tüm suskunluğum bedenime sinmiş,
Sahilde martılar ve buz rengi deniz....
Dilim damağıma yapışmış,
Hava sıcak ama sensizlik beni üşüten...

Kelimelerin dili olduğunu kim söylemiş,
Kelimeler şuan dilsiz şuan engel olmuş...
Bir dilberi sevmişim,
Satır aralarında hayatı yaşarken...

Güneş bu kez batıdan doğuyor,
Marmara o kadar dalgalı ki!
Gökyüzü özgürlüğüm olmuş...
O dilber ömrümün kar çiçeği...

Yalnızlık mı mutlaka onsuzken,
Kimsesiz evet bu aşk ve biz...
Belki Nemrut olmuş yüreğim,
Belkide Araratın zirvesi...

Kelimeler artık acımasız,
Yürek kırgın ve soğuk,
Yalnızlık böyle birşey olmuş,
Ürkek ve tiz...

O dilber mi beni bu hale getiren,
Yoksa onsuzluğun yüreğime sinmişliğimi,
Gecenin soğuğunda sokak lambasımıydı o,
Yoksa lambanın ışığına elektrik...

Dil artık suskun konuşmak istemiyor,
Yürek suskun anlatmak istemiyor,
Ten durgun dokunmak istemiyor,
O dilber beni benden alalı...

Yanlızlık en büyük mapushane,
Onsuzluk en büyük lirik şiir,
Sesler artık sadece uğultu,
Ve o dilber kışın camda beyaz buğu...

Ömer KÜÇÜKKAYA 19.01.2008 09:06