O Derviş Benim Şiiri - Ersen İbiş

I.

Çek güneşini kutuplarımdan
Kirlenmesin mukaddes yalnızlığım
Varmışım, yokmuşum, oradaymışım
………………………ama yok saymışlar
Yermişim, kırmışım, dökmüşüm
……………………..hakikati söylemişim
Çaresiz dokuz köyden koğmuşlar.
Çek gözlerini mihrabımdan
Yalnızlığı taat bellemişim.

Zaman unuttu, sen unuttun
………………………….ben unutmadım.
Fî tarihinde seninle başladı felaketim
Günlerce sarsıldı rûy-i zemin
Ağladı biteviye asûman
Afaka çöktü kanlı muzlim panoramalar
Pişman oldu bütün şehir, mahlûkat
…………………………..ve yaralı dağlar
Kurt ağladı, kuş ağladı
……………………………sen ağlamadın
Kapından kovduğun o derviş benim.

II.

Boynunu büküp yalnızlığa giden
………………………………o derviş benim.
“Ah! Bana dar gelen bu dünya
………………………………sana da dar gelsin.”
Bu son beddudadır ettiğim
Fî tarihinde…
Deprem oldu yüzlerce
Kezzap yağdı gökten
Korkular kanatlanıp geldi üstüme
Bi-günah yetim kaldı geriye binlerce
Korunaklı saraylarını
…………………………………hatırlayan var mı?
Zaman unutur, sen unutursun
…………………………………ben unutmam.

Lâkin mağmûm gözlerindeki
…………………………………eski zalim bakışlar değil
Sırtındaki ağır bir hicrân
…………………………………kudret kisvesi değil
Hüzün nedir bilmezdin, hani neşîdelerin?
Bu solgun çehre senin değil,
Nerde seni avutan nedimelerin?
Bilmem olan biteni hatırlıyor musun
Fî tarihinde,
Kapından kovduğun o gözü yaşlı derviş
…………………………………….benim.