O Daşlar... Şiiri - Habil Veliyev

Qıfıla salınan sirrd? yox idi,
Düş? bil? c? yi yer d? yox idi,
Göyd? n yağmamışdı, yerd? yox idi,
B? xtin cığırına aşan o daşlar.

Gah dild? n asıldı, b? lk? , kaş kimi,
Gah çovğun g? tirdi qarlı qış kimi,
Ovulub gözl? rd? n axdı yaş kimi,
Sin? ni d? rd kimi deş? n o daşlar.

Qüss? nin, k? d? rin amanı oldu,
Qayaya dönm? y? zamanı oldu,
Neç? ac arzumun gümanı oldu,
Kasıb qazanında biş? n o daşlar.

Ayağın bağladı, ? lini k? sdi,
Danışmaq ist? di, dilini k? sdi,
Neç? ağıllınin yolunu k? sdi,
D? linin yadına düş? n o daşlar.