Rahatsız mı bilmem yüzü gülmüyor,
Duygu hislerini kimse bilmiyor,
Ninniler söylesen yine olmuyor,
Gece uyumadı o daha çocuk.
Tanımak istiyor bize bakıyor,
İçimizden ona sevgi akıyor,
Çabalasa bile düşüp kalkıyor,
Henüz yürümedi o daha çocuk.
Orman gibi oldu saç ile başı,
İki üç olsa da küçüktür yaşı,
Kıskanıyor elbet her arkadaşı,
Fazla büyümedi o daha çocuk.
Hata yapsa bile affetmeliyiz,
Onlara emeği sarf etmeliyiz,
Güzel iş yapınca met etmeliyiz,
Nefsi korumadı o daha çocuk.
Sokakta sakın ha yalnız bırakma,
Eşini incitme, kaşı karartma,
Zekice az konuş, lafı üretme,
Eve varamadı o daha çocuk.
28-4-2016
Zeki ÇelikKayıt Tarihi : 13.5.2016 11:36:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Zeki Çelik](https://www.antoloji.com/i/siir/2016/05/13/o-daha-c-o-c-u-k.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!