O Da Aşıktı... Şiiri - Alper Kürük

Ölmüş...
Ağlardı durup dururken
Sebebini anlayamazdı.
Niçin ağlarsın? dedim birgün
Gülmek insanlar için dururken...
Acıydı ama gülüverdi bir kez
Dedi:bilmez misin ne demişler?
Aşık olan ağlarmış...
Ağlardı,göstermezdi göz yaşlarını
İçi erkeklik gururuyla burkulurken.
Şimdi hak verir oldum sözlerine
Değil mi ki korka korka ağlamak
Kuru göz kapaklarını ıslatmaksızın
Sebepsiz,durup dururken.
Başa geldi bir kere
Belki göz yaşı tek avunak
Belki,belki bir çare...
O da uyku uyumazdı geceleri
Tüm âşıklar gibi
Yorgundu.
Bir de türkü tuttururdu dudaklarına
Duyulmamış aşk türkülerinden.

Artık toprağı uyanıyor horoz sesinde
Berrak sabahlar.
Geceler yağıyor üstüne gölge gölge
Emiyor karanlığı toprağıyla toprak altına
Titreyen ışıklardan ayıklayıp
Uykusuz gecelerinin uykusunda
Gerçeğin rüyalarını görüyor şimdi.
Aşk,yanı başında ölü soğukluğu,
Yorgun düşünceler artık ak-pak
Soyuvermiş yorgunluğu...