O Da... Şiiri - Canan İşdaş

O DA.....
O da sevmişti yürekten,
Gülmüştü içten gençken....
Üzülmüştü bazen derinden...
Bulaşıkları yıkarken,
Gömlekleri kolalarken

Yorulmamıştı hiç....
Zevkle yapmıştı koca evin temizliğini
Sabırla katlanmıştı
Kalabalık evin kalabalık dillerine.....
Çektiği bütün sıkıntıları
Sevdiğinin kollarında unutmuştu...
Sevinçle dolmuştu gencecik yüreği...

Belden kesik çiçekli elbisesini giyip
Onun yolunu beklemişti...
Destek olmuştu yeni işinde,
Arka çıkmıştı
Terk ederlerken gelin geldiği evi......

Çorbaları vardı,kaşıkları yoktu,
Çocukları vardı,yatakları yoktu artık....
Olsundu,sevgileri güvenleri,cesaretleri yeterdi....

Hayat acımasızdı,
Bütün yük omuzlarındaydı...
Taşıdı durdu yıllarca.....
Bir çınar gibi dimdik
Eğilmedi onurlu başı,
Kırılmadı güçlü dalları....
Karlar yağdı,fırtınalar esti
Koca yapraklarıyla gizledi,
Gözyaşlarını çocuklarını ve kocasını....


O da yaşlandı bir gün..
Saçları ağardı tel tel
Ona hiç yakışmamıştı
Ağrıları,sızıları.....
Yine de yılmadı,
Üstünde durmadı.
Taa ki sevdiğini kaybedene kadar....
İşte o zaman o da öldü....
Acısını kalbine gömdü...
Yası yaşı dinmedi...
İsyan etti bakır kabından gövdesi...
Şimdi halsiz, yataklarda,
İlaçlarla doktorlarda.....

O da biliyor hayat ne oyunlar oynuyor
Her dönemeç ya bir parça koparıyor
Ya da ekliyor yeni bir dert....
Bitmez dediğin haylı huylu günler
Bir çalım atıyor sert mi sert
O da biliyor;
Yarı yolda bırakıyor sevilenler

Canan İşdaş
(3 aralık 2009)