o Cumartesi gününü takvimden hiç koparmadım

Ilık bir ankara öğleniydi
Umut dolu bir gündü
Çiçekler güne yeşeriyordu sanki
Sonbahara inat sıcak bir gün bir yaz havası sanki
Buluşmuştuk seninle
Günü selamlarken gözlerin
Her zamanki gibi kırmızı giymiştin yine
Nede çok yakışmıştı giydiklerin
Umutların vardı ellerinde
Anne şefkatindeydi yine iri üzüm gözlerin
Delice sarılmıştık yine ayrılığı bile bile

Zaman daralmıştı
Gün akşamı çağırıyordu sanki
Ilık bir karanlık çöküyordu şehre
Ayrılık saati gelmişti
Artık gitmeliyim dedim
Sen o iri üzüm gözlerinle seyrettin beni
Başını iki yana sallayıp hadi git der gibi
Ateş basmıştı yine
Bir acı hüzün çöreklenmişti yüreğime
Ne denli güzeldin o denli mecburdur yüreğime
Limanından ayrılan bir gemi gibi uzaklaştım sessizce
Günü selamlar gibi baktın
Yüreğime bir kibrit çaktın
ve unutmaki üzüm gözlü güzel
Ben o cumartesi gününü takvimden hiç koparmadım
Hiç koparmadım o gün yüreğimde filizlenen sevgi çiçeğini
ve bilmelisinki ben seni
O cumartesi gününün güzelliğinde sevdim hep