inandım sonunda!
zorla inandırıldım aslında
çoğu zararmış herşeyin.
masalsı bir sevdaydı oysa
aramızda sürüp giden
yıllarımı verdim sana
zaman çalmak kul hakkı değilmidir?
çok sevmiştim ben seni
anladıkça yanıyor içim
çok değer vermişim meğer
gidişinle yıkıldı değerlerim
yangını bilirmisin sen?
dumanı,alevi,külü
görmüyormusun
kara dumanlar içindeki kalbimin
nasıl yanıp,küle döndüğünü?
yıllar sonra nasırlı ellerinle
okşarken kırışmış yüzünü
ve elinde bir sararmış resim
aynanın karşısında silüetine bakıpta
sevildim,çok sevildim..diye ağlayacaksın
o yaşlanmış yanaklarına
gencecik damlalar inecek
sabahları zorluyorum kendimi
bedenimi sürükleyerek yürüyorum caddelerde
üzülme akşamları kimse görmüyor gözyaşlarımı
o salaş meyhanede
çoğu zararmış inandım
inandım tuğla tuğla üstüne koyupta
yapımı yıllar süren bir dünyanın
tek kelimeyle paramparça olacağına
hani hep derdin ya
bana hiç şiir yazmadın sen...diye
kutlarım muradına erdin
tüm şiirlerim sana artık
komik aslında
sen yaşatırsın,ben yazarım
ben yazarım,sen okursun
tüm bu olan biten senin hayatındır oysa
ne gerek vardı bilmemki
bu kadar çabaya
Kayıt Tarihi : 26.4.2006 01:56:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Tebrikler selamlar.
TÜM YORUMLAR (6)