O cocuk benim Şiiri - Yenal Karavelioğlu

Bir gün;
Bir sokağın başında
Küçük bir çocuğun yüzünde
Ağlamaklı bir hüzün görürsen
Bil ki o küçük çocuk benim

Bir gün;
Bir sokağın ortasında yürürken
Zamansız sararmış bir yaprak
Düşüverirse ayaklarının altına
Bil ki o sarı yaprak benim.

Bir gün;
Bir deniz kenarında otururken
Birden kıyıya vurursa dalgalar
Islanırsa sakındığın bedenin
Bil ki o dalgalar benim.

Bir gün;
Güneş gökyüzünden gülümserken
Ansızın bir yağmur boşalırsa
Eğer ıslanırsa saçların
Bil ki o yağmur benim.

Bir gün;
Mutluluğun kucağında dans ederken
Birden bir sancı düşerse yüreğine
Nedenini bilmiyorsan eğer
Bil ki sızlayan benim yüreğim.

Bir gün;
Karanlık bir gecenin ortasında
Sessizliğin acılı çığlığında
Bir rüzgar fısıltısı duyarsan
Bil ki o fısıltı sana seslenen kalbim.

Bir gün;
Bir çiçek görürsen dalında
Rengi solmuş, yaprakları dökülmüş
Boynu bükük bakıyorsa sana
Bil ki o boynu bükük çiçek benim.

Bir gün;
Bir kuş konarsa pencerene
Titriyorsa soğuktan bedeni
Canı yanıyorsa kırılmış kanadından
Bil ki o biçare kuş benim.

Bir gün;
Soğuk sessiz bir gecede
Usulca çiseliyorsa yağmur
Bir çocuğun hıçkırarak ağladığını
Yalvardığını duyar gibi olursan
Bil ki o ağlayan benim.

Bir gün;
Bir garip acı düşerse yüreğine
Bir sıcaklık yakarsa içini
Ne olduğunu bilmeden
Hüzün dolarsa gözlerine
Bil ki o benim ağlayan gözlerim.

Bir gün;
Dolaştığın yerde bir kenarda
Bir bankın üzerine oturmuş
Yüzünü çizgiler almış
Yaşlı bir adamı gördüğün anda
Yalnızlığı yaşarsan yüreğinde
Sevgiye özlem duyarsan için için
Bir sıcaklık ararsa bedenin
Bil ki seni bekleyecek adam benim.

Bir gün;
Olur da beni özlersen
Hani ellerin ellerimi sarmak isterse
Pişmanlık çalarsa, kalbinin kapısını
Hiç düşünmeden gel
Seni bekliyorum sevgilim
Bil ki her zaman bıraktığın yerdeyim.