O Çocuk Benim İşte (sevdiklerime)

bende ıslanırım her yağmur yağışında
iliklerime kadar benide ısıtır doğan güneş
benimde karanlıklarım son bulur ışığında
bende hakkın kuluyum, bende sana eş

ben babamın sırtındaki eskimiş ceket
o adamki, cebimdeki çay parasına hasret
ben anamın gözünden damlayamayan yaşım
o ki ardımdan tek gözyaşı dökecek, tek candaşım..

benim abimin her kavgada, kol kanat gerdiği
abim ki, gardaş dedikçe düşmana son verdiği
benim kardeşimin her buyrukta boyun eğdiği
o ki abi dedikçe canıma can verdiği..

o garip çocuk benim işte......
ardından kerata diyen dayılarının şefkati
ciciannesinin diğer oğlu unutturan gurbeti
amcasının tek şampiyonu, sarı kanaryası
halasının, yengesinin, ablasının canını sıkan laf ebesi

o tuhaf çocuk benim işte...
arkadaşlarının derdini yok eden neşesi
aynı bardaktan su içmek, yada birliktelik aşısı
hocalarının susmak bilmeyen başbelası
hocaları ki; kimi dostu, kimi abisi, kimi ablası....

o yalnız çocuk benim işte...
ben o virane kentin en karanlık, en ücra köşesi
bazen sessiz bir kaldırım,bazen sönmüş sokak lambası
bazen en delikanlısından bir selam, bazen bir kaçak edası....

o aşık çocuk benim işte..
ben sevdiğimin hiç sevmediği
bazen bir cilve, bazen bir kaprisim
ben sevdiğimin yüzüne hiç gülmediği
bazen bir serseri,bazen bir esirim
ben unutmamak kelimesinin diğer anlamı
unutamadığının peşinde gezen esirim

o çocuk benim işte...
gülen gözlerinin içinde hep bir damla yaş saklı
ben o sevgilinin zalim kalbiyim işte
hem benim, hem bana yasaklı.....

sevdiklerime..........