O Çocuk Şiiri - Tevfik Yalçın

Küstürme içindeki çocuğu:
Sev! Korkma, ne çıkar? ..
Bırak! .. yaramaz olsun,
Biraz da meraklı...

Tut elinden,
Al onu; maçlara git.
Operayı, tiyatroyu,
onunla birlikte seyret...

Sevindir onu ansızın;
Şaşırsın! ..
Yazın dondurma ısmarla,
Kışın boza...
Sev içindeki çocuğu
Sev, ama sakın şımartma...

Öğret; resim yapmasını...
Ver eline kalemi, fırçayı, boyayı
Göster;
Kırmızı, sarı, mavi; ana renkler,
Mor, turuncu, yeşil; ara renkler.
Biraz çizgi, biraz desen,
Hadi biraz da Halil Paşa, Nazmi Ziya
Eğer çok demezsen;
Tanıt ona, işte bu:
Koca Reis Bedri Rahmi,
Öğrencisi Burhan Uygur,
Ölümü bin dokuz yüz doksan iki..
Olmalı! .. Müzik de olmalı.
İnsan, evrende müziksiz kalmamalı...
Dinlet içindeki çocuğa;
Carl Orff’dan Carmina Burana’yı
Adnan Saygun’dan Yunus Emre Oratoryoyu...

Yol ayrımlarında, çıkmazlarda
Söyle ona; Tanrı’yı sevsin,
Biraz Hallacı Mansur,
Biraz Mevlana’yı bilsin.

Canı sıkılınca içindeki çocuğun;
Bırak! kendini koyversin...
Sen yine de dikkat et!
Ölçüde; Orhan Veli’yi geçmesin...

Dinle dostum:
Yaş otuz beş’i geçmişse eğer;
Sen de öksüz sayılırsın.
Boş verirsen dünyaya;
İçindeki çocuğu
Yetim bırakırsın...

Sev dostum, onu çok sev! ..
İçindeki o çocuk;
Seni bekliyor...
Tut elinden, kondur yanağına bir
öpücük!
Geç yaşam sevincinin direksiyonuna,
Düş onunla birlikte yollara,
İzin verme büyümesine,
Dahası küçülmesine
Her şeyden önemlisi ölmesine! ..

İçindeki çocuk, içimizdeki çocuk
Ben, sen, O çocuk! ..