O Çocuk Şiiri - Ahmet Yüksel Şanlı Er

O.
Bir gül domurcuğuydu
O.
Sert esen, bir fırtınaya bükmüştü boynunu.
Uzanacak bir el arıyordu.
Zavallı.
Daha yaz bahar yaşamadan, hazanı yaşamaya başlamıştı.
Çaresizdi, utangaçtı
V e!
Dokunsan, yüreğini binbir parça ederdi.
O.

Titrekti, ürkekti su çiçeğiydi.
O.
Bulutlar içinde, fırtınalarla gelmişti.
Yağmur doluydu, siyah inciden gözlerinin kirpikleri
Bi, çareydi.
Yurdundan yuvasından koparılmış biriydi.
Kırıktı, kalem tutan elleri
Şehrin kalabalık yerlerinde dolaşıyordu.
O.

Korkunun şahı oturmuştu, göz bebeklerine
Dili laldı
Hem bir’ de!
Güzel, mi güzel, kumraldı.
Birkaç kuruş sıkıştırdım da, onun kalem tutan ellerinde
Yine de, gülemedi sevinemedi.
O.

17 Kasım 2015-11-17
Antalya