"ö.ç.m"den Maniler Şiiri - Adnan Ünal 1

Çıkamadım yokuşu
Sevmem değiş tokuşu
Birdenbire pır etti
Ah su kuşu su kuşu

Yaz günü sıcacıktı
Anne karnım acıktı
Dolabı süpürmüşler
Bana kalan cacıktı

Dalında gülün olam
Bağda bülbülün olam
Ateşinle yak beni
Sobada külün olam

Ateş yanar kor olur
Garipler hep hor olur
Senden ayrı düşmesi
Zor olur yâr, zor olur

Yanıyorum gel söndür
Yönünü bana döndür
Gurbet elde ölürsem
Bari bir hatim indir

Söz verir de gelmezsin
Halim nice bilmezsin
Ellere gülersin de
Bana niçin gülmezsin

Yol üstünde durma yâr
Saatini kurma yâr
Eller acımaz vurur
N’olur sen de vurma yâr

Gülüm biraz kalınca
Diyet yapar aklınca
Hemen bozar diyeti
Yapayalnız kalınca

Serindi çamın altı
Gördüm ben bir karaltı
Haydi gülüm gel artık
Çoktan hazır kahvaltı

A benim nankör kedim
Söyle sana ne dedim
Durduk yere küsersin
Sanki nane mi yedim

Her dem seni anarım
Derdin ile yanarım
Soframda zehir olsan
Yine sana banarım

Tepede ulu çınar
Dibinden akar pınar
Benim divane gönlüm
Yıllardır ona yanar

Kanlıca’nın yoğurdu
Kaymağını sıyırdı
Varacaksan var bana
Yapma boşa lakırdı

Elimde tahta kaşık
Bir halt yemez saf âşık
Nasıl geleyim sana
Yollarınız dolaşık

Yemeğinde varsa et
Şükret bu büyük nimet
Sen benim ol da yeter
Var mı büyük ganimet

Yüce dağın doruğu
Üzümlerin koruğu
Bundan sonra kim alır
Senin gibi moruğu

Benim balım şekerim
Sensiz dönmez tekerim
Sen sefanı sürerken
Ben çileler çekerim

Taş altında yılan var
Çok sözde çok yalan var
Hâline bakılırsa
Kalbini bir çalan var

Kanlıca’nın yoğurdu
Kaymağını sıyırdı
Varacaksan var bana
Yapma boşa lakırdı

Elimde tahta kaşık
Gel bir atalım aşık
Nasıl geleyim sana
Yollarınız dolaşık

Surat değil bir duvar
İçinde kıl kurdu var
Bir de komşu olacak
Selam almaz bu davar

Adnan ÜNAL "ö.ç.m"