"ö.ç.m" den Maniler Şiiri - Adnan Ünal 1

Her gün düşte gördüğüm
Saçına taç ördüğüm
Gel de bir sarılalım
Olalım biz kördüğüm

Hiç hoşlanmam cebirden
Cebirden ve kibirden
İster I Pad’in olsun
Haber mi var kabirden

Dudağın benzer nara
Kalbime açtın yara
Kız beni bırakıp da
Yâr olma bir hıyara

Sayarım yâr sayarım
Günlerimi sayarım
Senden ayrı düşeli
Kalmadı hiç ayarım

Ayaş dağında yayla
Sürü çıkar sırayla
İnsan kalbi tartılmaz
İnan dostum parayla

Nefis değil mi nefis
Seni zûl eden nefis
Bırak nefse uymayı
Cennet’te her şey nefis

Gülerken bir başkadır
Benim inci dişlerim
Birr elime geçersen
Gece gündüz dişlerim

Yeme günah haltını
Düşün yerin altını
Sevdiğime değişmem
Bir ton külçe altını

Turunç diyarı Mersin
Sen gözlerime fersin
Ben yatayım sen çalış
Sen ne güzel nefersin

Dağda koyun güdensin
Yüreğimde desensin
Beni aşık eden de
Hasta eden de sensin

Atımı ettim tımar
Gönül senden aşk umar
Bu sevdaya düşeli
Beni ettin tarumar

Kurban olam sürmene
Kara göze sürmene
Katlanırım sen emret
Buralardan sürmene

Yâr olsan şu bağbana
Miras kaldı bağ bana
Yad ellere de gitsen
Engel olmaz bağ bana

A benim kırık sazım
Sana geçiyor nazım
Yâr nesirden anlamaz
Okuyalım bir nazım

Kafamda tasa mısın
Mecliste yasa mısın
Bakmam gözün yaşına
Elimde asa mısın

Bir ses versen çağrıma
Çare olsan ağrıma
Yüreğimin sızısı
Biter yatsan bağrıma

Adnan ÜNAL "ö.ç.m"