“ö.ç.m” den Ah Yâ Muhammed

Gün ışığından aydın, saf sulardan durusun
Garip ümmetin gülü, Rabb'imizin nurusun

Ölüm seninle güzel, hayat seninle dolu
Seninle yaşantımız, ulvî mânâlar yolu

Karanlıklara nursun, Hak'ta huzur bulursun
Susuz çöllere yağmur, bir bereket olursun

Cennetleri muştular, Hakk'ı gören gözlerin
Yedi renk gökkuşağı, senin güzel sözlerin

Ağuşuna sığınır, garip, mazlum ümmetin
Gölgendir, serinletir; merhametin, şefkâtin

Ellerin şefaate yönelir hep Rahman’a
Duaların ümmete, af için ol Sultan’a

Göz seni görmeyince hiç sırattan atlar mı?
Vücuttaki zerreler, damar damar çatlar mı?

Hicranınla yanmakta, kor düşmüş gönlümüze
Hadislerin yıldızdır, can katar ömrümüze

Sensiz olan gözlerin söner her gün şuası
Gül yüzünü görmektir, ümmetinin duası

Nurunla aydınlanır, kundaktaki bebekler
Ümmetine imrenir, göklerdeki melekler

Ufkumuzda kılavuz senin nurlu güneşin
Şu fâni ömrümüze mânâ verir ateşin

Cemâlini görünce erimez mi bakışlar?
Senin ile hızlanır Hak yoluna akışlar

Hurma kütüğü kadar olamadık yâ Rasul
Ağlasın artık gözler, ağlasın usul usul

Adnan Ünal “ö.ç.m”