O Böyle Doğmuştu Şiiri - Turan Tuncer

O BÖYLE DOĞMUŞTU

Karanlıkta kalmıştı,
Aldığı nefeslerin-
Bir yarısı.
Belirsizliğin utancı,
Yalnızlık vardı-
Titrek ışıkların,
Gölgelediği yüzünde.

Bir nefes öncesine kadar-
Baba dediği,
Elini öptüğü bayramlarda,
Yabancılaşmıştı-
Başka biri olmuştu,
Sıradan, her hangi biri.

Öfke!
Beyninin düşünen yanını-
Muhasara etmişti,
İçindeki kaleleri düşmüştü,
Tek tek..
Güveni kalmamıştı kimseye
Öyle ya,
Ana'sı kandırmıştı-
Yıllarca o küçük yüreğini.
Kimliksiz çıkmıştı
Aynada gördüğü
O delikanlı yüzü karşısına.

Şimdi intikam zamanıydı
Kinini kusmalıydı
Paylaşmalı
Ortak etmeliydi
Birilerini kendi çamuruna.
Debelendi,
Debelendi,
Kasıldı, hırladı hiddetle,
Neden sonra aklına geldi-
Baktı
Etrafında kimse yoktu,
Savurduğu çamurlar-
Kendi bedenini örtmüştü.

Pişmanlığı yaşaması gerekenin,
Kendisi olmadığını düşündü
Silkindi,
Ama çok geçti-
Kimseler karanlığa kalmamıştı.
Aydınlıkta,
Sadece izlerini gördü
Bir zamanlar
Yanında yol alan kişilerin...

28-12-2005/İst
Alkadraz_Kuşcusu