O Biri Şiiri - Mehmet Küçükyumuk

Geçmişi düşünüp güzel şeylerin çoğunlukta olduğu bir
yaşamım olduğu için, oturduğum yerde anılarla,
tekrar tekrar mutlu olabilseydim.
Keşke bir sonraki saatlere,günler ve olabilecekse yıllara
daha sıcak, içten gitseydim.

Keşke aza değil çoğa katabilseydim.
Çok çoğalsaydı ve
bende onlardan dağıtabilseydim.
Keşke bu kez mutluluklarım örnek olsaydı, kıskanılsaydı demiyorum,
sebeplenilseydi.
Keşke, nasıl yaptığım
taklit edilseydi.
O böyle yaptı,şöyle davrandı,mutlu oldu. Bende,bizde denilseydi.
Keşke, rehberi olabilseydim birilerinin. Rehber bulamamanın
ne güç olduğunu bilebildiğim için.
Keşke, yol gösterebilseydim umutlar için.
Umutsuzlukla yolunu kaybetmenin, acısını bilebildiğim için.

Keşke, ışığı olabilseydim karanlığın içinden
çıkmanın çırpınışlarını yaşayanların.
Oradan oraya siyahın içinde savrulmanın yaralarını bilebildiğim için.
Keşke kanatlan olsaydım uçmak için can atanlann.
Rüzgarına kapılıp yaşamın,
dağılmanın ne zor olduğunu bilebildiğim için.
Keşke gözleri, gözlükleri olaydım kör yüreklerin.
Karşılıksız da olsa,
Sevmenin, kalp gözüyle görmenin
ne olduğunu bilebildiğim için..

Keşke elleri olsaydım narin, sıcak tutmak için ellerinin farkında olmayanların.
Tutup sıkmış, ellerde eriyebilmeyi yaşamışlardan olabildiğim için.
Keşke koşan ayaklan olsaydım ayaklannı sürüngenler gibi
sürünmekte olanların.

Ayağa kalkmak, koşmak için ne ızdıraplar çektiğimi
anımsayabildiğim için.
Keşke keşke; Ben gibi değil de,
' O biri ' gibi biri olsaydım.
O birini arayıp - bulmuş benliğine katmış ben olsaydım.
O biri gibi görünen içinde ben olan mutlu ben,

Sizlere göre ' o biri” işte.