“O” Birbaşkası Şiiri - Gizem Gönder

Herkes onu severdi o, bir başkasını.
Ellerini yüzüne götürdüğünde hep,
O bir başkasıyla olan şarkıları çalardı.
Saati ne zaman tik tak etse o hep, o uzak ve sıcak köy evindeki saatin tiktaklarını hatırlardı…
Hatırlar hatırlar sonra ağlardı.

Herkes onu severdi, o bir başkasını.
Sözleri alabildiğine onu söylerdi.
O bir başkasıyla ilgili olan cümleler kurmayı yeğlerdi.
Ne zaman aşk hikayesine tanıklık etse o hep

Bitirdiği ve kaybettiği kendi aşkını hayal ederdi.
Hayal eder sonra uyuyuverirdi.

Herkes onu severdi, o bir başkasını.
Esmerdi olabildiği kadar
Ve kömür karası saçları bir inci gibi parlardı.
Gözlerinin boncuk boncuk maviliği,
Bedenindeki karanlığa yaktığı ışıklardı,
Herkes onu severdi ama o bir türlü kendini sevemezdi.
Çünkü ne zaman kendini sevmeye kalksa
Kendisini o bir başkasının içinde, o bir başkası tarafından
Gömüldüğü yerde buluverirdi…
Hayıflanmalarının boş olduğunu bilir,
Vurur kadehlere sabahlara kadar içerdi.
Alkolünün bir derecesi yoktu onun, hem ölse ne değişecekti?
Bulutlanan gözlerinde güneş açması için hep,
o bir başkası gerekirdi.
O kendini hep o bir başkasında kilitlemişti.
Serinlik veren yağmurları görmezden gelir,
Hep o kocaman kar tanelerini isterdi.
Yediği tokatlara rağmen, her zaman büyük oyunlar oynamayı severdi.
Kaybedeceği bir şeyi yoktu.
Çünkü o zaten, o bir başkasında kilitliydi.
Hem onda bulduğu aslını kendi elleriyle
Öldürecek değildi….
İçinde savaşlar çıkaran adamları öldürürdü düşlerinde.
Hayatını baltalayan insanlara zehirli içkiler verirdi elleriyle.
Mutlu olabilmek için paralanırdı gecelerce.
Ama nafile…