O Bir Zamanlardı Nurettin Usta!

Ülkem,
Antalya’ da, Posof’ ta, Gümüşhane’ de yine aynı!
Ülkem,
Sivas Yaylasında yıldız bakışlarıyla aydınlanan ıpıssız bir geceydi…
Madımak ateşi ile alevlendi, kor oldu, canlar köz oldu; simsiyah kömür oldu!
Alnımızda kara leke! ..
Ülkem,
Kelkit’ te kardeş mezarı,
Zonguldak’ da yer altına gömülen maden işçisi;
Rize’de çay toplayan gelin;
Ve seccadesinde kıldığı namazı bile değişti ninenin! ..
Ülkem karamsar,
Ne Aslıhan’ da tebessüm, ne de Emine’ de duru bakış kalmadı! ..
Ülkem,
Ceylanpınar’ da bir ince ceylandı; haraç mezat satılacağı yakın şimdi!
Edirne’ de İnce Minare göze batar oldu!
Ülkem’ de,
Hudut boylarında dalgalanan güzel bayrağımın yanına çaput da bağlayacaklar yakında!
Ülkem’ de,
Küçük ellerinin avuçladığı sade bir toprak parçası oldu vatan.
Babalar gibi satıp savdılar. Kalmadı toprakla büyüyen kutsal düşünce falan; Ne idiği belirsizlerin sonradan üfürme ucube yelleri esiyor artık, ta okyanus ötelerinden esiyor bir yel ki fırtına! ..
Ülkem’ de,
Isparta Halısı dokuyan kızımızın başı kapalı, gözü kör; Kütahya çinisindeki ateşten lalenin bükük boynu; ona yanmaktayız şimdi…
Ülkem’ de,
Şiirli akşamlar yok artık, ağıtlar gelir kulağa uzaktan, Hazar Gölünden…
Eski Harput’taki kale burçlarına kara mendiller serildi.
Ülkem’ de,
Ayder Yaylası’ nın yeşilliği sararmaya yüz tuttu.
Dağlar yine bulutlu, bulutların göz yaşları kanlı şelale!
Ülkem’ de,
Hakkari’ deki sıradağlar bölünüyor, birileri kına yaksın!
Ne yürek yüreğe, ne el ele bölünmez dediğin…
Ülkem’ de,
Gavur İzmir’ in yolları kumsal oldu ki o kumsalda Hasan Tahsinler otağ kurmuşlar Konak’ ta! ..
Ülkem’ de,
Anıtkabir’ deki sonsuza dek sönmeyecek meşale ateşine sular sıkılmakta ama
Mustafa Kemaller dimdik ayakta.