O Bir Yiğitti Şiiri - Mehmet Hanifi Keskin

30 Ocak 2002 günü elim bir trafik kazasında kaybettiğim amcamın oğlu Ökkeş Keskin'in anısına.

Otuz ocak acı,kara bir gündü,
Yıkıldı dünyamız,yasa büründü,
Bir koçyiğit gitti,ocaklar söndü,

O bir efsaneydi,O bir yiğitti,
Çarşamba gecesi terkedip gitti.

Büyük bir felaket dayanmaz yürek,
Uçtu göklere O,günahsız melek,
Böyle mi doğrusu ey kahbe felek?

O bir efsaneydi,O bir yiğitti,
Çarşamba gecesi terkedip gitti.

Sofrası açıktı,gözü pek toktu,
Herkes O'nunla dost,ahbabı çoktu,
Dert babasıydı O,O'nda yok yoktu,

O bir efsaneydi,O bir yiğitti,
Çarşamba gecesi terkedip gitti.

Çok karagün gördü,gülmedi yüzü,
Dal,budaktan korkmaz,demirdi sözü,
Bıraktı içime sönmeyen közü,

O bir efsaneydi,O bir yiğitti,
Çarşamba gecesi terkedip gitti.

Gülen yüzler artık bir daha gülmez,
Acı bizi yakar,başkası bilmez,
O gitti ve daha geriye dönmez,

O bir efsaneydi,O bir yiğitti,
Çarşamba gecesi terkedip gitti.

Yasta çiçek,böcek,ağlıyor yaprak,
Ağıtlar yakıldı mezar kazarak,
Aldında doydun mu be kara toprak?

O bir efsaneydi,O bir yiğitti,
Çarşamba gecesi terkedip gitti.

(Kahramanmaraş 31.01.2002)