Geceleri kovaladı durmayasıya içinde beslediği hüzün kuşlarıyla arınmak için hayatın merdivenlerinden...
Durmayasıya çabaladığı düşseller zenginiydi içinde kıvrandığı kâbuslar...
Unutulmazlık açlığı ile savaş veriyorsdu bakınmaksızın sağa sola...
Bir avuçtu aslında kendi avuçlarını kanatan, yırtan, donduran...
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
