...
Bir şair vardı masal dünyamızda,
Kırmızı ve siyahı ayrı severdi,
Yaşamını kalemi ile çizmişti, sayfalara,
....
“Kara Yılan” gibi bir gün topraktan çıktı,
Yeryüzünü görünce, birden rengi değişti,
Yaşamda; bukalemunlar sarmıştı her yanı,
Yılanlar bir den, deliklere saklandılar,
Binlerce yıl sonra sorgulandılar,
Dikenler baş kaldırdı köşe başlarında,
Halbuki,
Gül ve diken beraber yaşarken,
Yılan ve kuş hep dost olmuşlardı,
Son an gelip çattığında şair açıkladı,
“alsın beni götürsün dört inanmış adam “
....
Her insan gibi, ””mutluluk” aradı durdu,
Bir gün ressamlara haber saldı,
Ellerinde fırçalar ile, gelsinler bu meydana,
Çizsinler renklerin tüm armonisini,
Binlerce yıl insanoğlu hiç bulamadı,
Mutluluk rengi sanki soldu ve kayboldu,
Bir vakitler tepemizde, gökkuşağı,
Geçerken altında hiç göremedik,
Tuvaller içinde gizli kalmışsa renkler,
Gri miller, çekildi gözlerimize,
Bazı şairler gibi soğuk hücrelerde,
Mutsuz bir zamanı çivileyip de duvara astık.
...
nisan /2003
Kayıt Tarihi : 29.4.2003 09:57:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)