Bir mücevher gibi parlardı
Bakanların gözünü alır
Dokunduğunda pamuk kadar yumuşaktı
Süt kadar ak
Mis gibi kokar
Sevdası adamı yakardı
Sımsıcaktı gülüşleri
Merhameti bekardı
Candı canandı
Yandı yakandı
Taşınan göğüslerde
O bambaşka tarifi
Mümkün olmayan insandı
Elmaslardan değerli
Paha biçilmezdi
Hakikati bilir
İyiyi kötüyü hissederdi
Kötüye kötü diyemezdi
Yinede severdi
İşte bu yüzden ona insan demek zor
O insan değildi…
Neden mi?
Çünkü o bir melekti.
Bahattin Tonbul
31.8.2011
Kayıt Tarihi : 4.9.2011 07:56:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
sevgili eşimin insanlığı sanki melekti............
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!