O Bir Kadındı Şiiri - Emrah Coşan

Yalvardığım bir kadındı
Hasreti elma kurdu
Bende alev acı dolaşan
Göz derinliği
Bulutlu bir göğün boşluğunda
Yanak benekleri
Sarı çimlere dökülmüş kayısı ağacı yaprakları
Hangi ırmakta soluk varsa
Yüzeyinde saçlarının izleri…

O bir kadındı
Elleri sadakat çevreleyen
Kaşları gecenin uyku nöbetçisi
O bir kadındı
Göz açıp kapamanın diğer ismi
O beklenilendi
Telefonun diğer ucunda
Şehrin kuzey yakasında
Muradiye’ye gelen her yolcu minibüsünde
Uzaktan esmer fark edilen her yeşil etekli kadında
Hep beklenilendi…

Saçları dalga sesleriyle taranıyor
O kocaman makyajı bostan hasadında sürülüyor
Dudakları semaver çayında dem
Benim olmayan
Ama hep bende kalan…

Camın ardındaki yüzüne çekilmiş kat kat perdeler
İki kocaman kaya arasına kurulmuş evler
Kara bulutların dolandığı dolunay
Göremediğim, bilemediğim sevinci, tasası
Mekânımız, düşünüşümüz birbirine deprem kalıntısı…

Zaman ömrümün kasıklarını okşuyor
Ölüm bir pınar kenarında su bekliyor
Hezimete uğramış yaşayışlar
Anılarımı kurcalıyor..
Geride bıraktığı o muhalif bakışları…

Yalvardığım bir kadındı
Sonrasında pişman olmadığım
Tekrar tekrar yalvarmak istediğim
Kuş kanadından çatısına düşmek
Sel olup şehrine koşmak
Rüzgârla evine sızmak
Onun adına ağlamak
Kendi adıma onu güldürmek
Ötesi
Ve ötesi…

Askıda bırakılmış su döngüsü..
Karanlığın kan ter içre oluşu..
Mutluluğun kapalı yapısı..
Hepsi de bana ahenk
Benim için söyleyen sokak sanatçıları
Sazları, sözleri hayat bozmaya konuşlanmış
O kadındı
Bunları bana tutan
İşte yalvardığımın fedakârlığı bu kâğıttan okunuyor…

Yalvardığım bir kadındı
Halen kalbimde yemiş veren
Cüzdanımda şiirini taşıdığım
Yüreğini yüreğime yasladığım
Yalvardığım
Beni yüzsüzlüğe karşı bir türlü pes ettirmeyen bir kadındı…

Vakitler tüylerini yeniliyor
Yılların avareliği peş peşe
Yüzünü bile unuttum diyebilirim
Ama zihnim unuttukça
Hislerimde daha da büyüleniyor…

O bir kadındı
Yüreği karanfil kokusunda gezinen
Ve halen de bir kadın
Yıllardır güzel hatırlanışını
Kadınlığıyla avuçluyor…