O bir çocuk Şiiri - İsmail Ersin Dalgıç

Yalın ayak başı kabak,
Kırk günlükken,
Toprakla tanışır,
Kesekler yatak,
Yapraklar yorgan.

Büyüklerimin büyüklerinden öğrendiği,
Kulağıma ilk fısıltı,
‘’Yalan söyleme çocuğum’’
Nasıl bir şartlanma?
Zaman içinde öğrendiğime göre,
Söyleneceklerin sınırı yok.
Dürüst olmanın sınırı var.
Değer baktığın yerde değil,
Bakışında olsun.
‘’Olsun ya’’
Hani bunun mayası?
Çocukmuş demeyin.
Elli beş yaşımdayım,
Kulağıma okunanla,
yürüyorum.

‘’Hele ninemin’’
Komşunun meyvasını koparıp,
Helalık alması var ya,

İşte benim mayam,
Çocuk muyum neyim?

İsmail Ersin Dalgıç

8 Mart, 2004