O benim işte… Şiiri - Şeref Yıldırım

uzaklarda irin toplamış yaralar…
kanından, canından koparılan, parçaların özlemi…
tırnağın ete acımasızca gömülmesi…
yüreğin atışlarında duyulan çaresizlikler…
bu benmiyim..?

yaşamın sürdürülmesinde yılgınlıklar…
yeni düzenlerin bilinmeyen korkuları…
sevgisizliklerin gerçek ve korkunç yüzü…
maddeleşen insanların benciliğinde, hırsında boğulmuş…
bu benmiyim..?

moralsiz, şefkatsiz,tutunamayan
tuttuğunda da hep sakarlaşan eller,
dik duramayıp,birbirine dolanan ayaklar…
hayatın git gelleri arasında yıkılmış iskelet…

ve; koskoca ömrün geride kalan posaları…
bu benmiyim..?

umutların arasında yarınların bilinmezlikleri…
yalnızlıkların ölüm kokan çırpıntılarında…
anlaşılamamanın,anlatamamanın özürlüsü…
karanlık kuyuların cazibesindeki beden…
bu benmiyim..?

son sessizlikler, hüzünlerle yoğrulmuş hamurlaşmış…
yapışmış, közlenmiş dilin suskunlukları…
kırılmış, savrulmuş, kahrolmuş,
kendi yazdığı senaryoları oynayan ceset…
bu benmiyim..?

evet;
yaşamını sürüngenleştiren,
siyahlara, morlara boyayan,
küllerinden canavarlar yaratan…

asıl suçlu… o benim işte…..

06.12.2005