" O Benim Babamdı " Şiiri - Refah Torlak

“ O BENİM BABAMDI “

Seksen beş yıl ömründe, yalan nedir bilmedi
Nelere göğüs gerdi, namertten irkilmedi
Sevip saydıklarının, önünde dikilmedi
Dört evlât yetiştirdi, hiç haram yedirtmedi
Kimseyi usandırıp, öf, aman dedirtmedi

Doğru için budaktan, sakınmadı gözünü
Unutmadı ağzından, çıkan hiç bir sözünü
Bizler için harcadı, gecesi gündüzünü
En zor anında bile, unutmadı özünü
Bir kere kızartmadı, O nur gibi yüzünü

Emek verdi, çok çalıştı, karın tokluğu helallik
Böyle geçti bir ömür, hiç bilmedi sahtekârlık
Ne yapsın ki, kahpe sağlık, zapt etti ihtiyarlık
Azalınca da dünyalık, bağlar oluverdi dağlık
En çok onun hakkı idi, yaşlılıkta bahtiyarlık

Çok zamansız kaybetti, can yoldaşı eşini
Başta evlâtlarını, hem eş, dost, hem kardeşini
Düşünecek hâl mi kaldı, bu dünyanın işini
Elinde miydi düzeltsin, bahtının gidişini
Bir görsen sende anlardın, O içten ah çekişini

Evet O benim Babamdı, doğru yolumdu Atamdı
Umutlar dünyasında, istekleri, bir tutamdı
O saf temiz yüreğiyle, her ne söylenirse kandı
Kelimenin anlamıyla, işte O tam bir insandı
Sen üzülme dedi gitti, şükür Rabbine inandı

Masum cansız bedende, O bembeyaz şakaklar
Sanki bin yıllık hasretle, öptü titreyen dudaklar
Zaten dallar kırılmıştı, söndü hanede ocaklar
Eziyet edenler olduysa, şüphesiz ki bulacaklar
Niceleri saran toprak, er geç herkesi kucaklar

Kim bilir ne sırlar saklar, engel olan O yasaklar
Unutulmasın her canlı, yalnız Allah’a tutsaklar
Bazı gafil aymazlar, şimdi her şeyden uzaklar
Bak, farkında değiller, bekliyor nice tuzaklar
Eninde sonunda çıkar, biri de onlardan bıkar

Evet, O benim Babamdı, yarım emaneti ben de
Sanılmasın ahlar kalır, aciz, cansız bedende
Elbet bir gün hesaplaşır, geri kalan da giden de
Refah ismi haram olur, hıyanetlik edende
İnançlı ol, rahat uyu, sözlü emanetin ben de
Mutlak yerini bulacak, uhde kalmasın sen de