...O Benim! Şiiri - Mustafa Coşkun Kale

Soruyorsun madem tarif et diye..
Biraz ip ucu olsun sana;
Uzun boylu,ak şakaklı,boz bıyıklı
Ağır ağır yürüyen benim

Yolun düşerse şayet Hoşdere’den,
Sen çıkarken sürekli yokuş yukarı
Elleri cebinde dalgın bir halde
Sürekli aşağıya inen benim....

Hava soğuksa kahve kaban,
Arada sırada pardüso giyen
Gözlüğü sisli yada kirli olan
Durakta varsa biri benim

Gazete,ekmek.. markete giden,
İki büklümsem poşet elimde
Cigaram düşmez haa ağzımdan
Gara gözlü,galın gaşlı benim

Camii’nin karşısında bakkalı olan
Seksenlik hocaya arada uğrayan
Cebir geometriden sorular soran
Yaşlılığa kahkaha atan varsa benim

Kaldırım değişmişse iyi bilesin
Vefasız dost görmüş neylesin..
Hele sek sek ise yürürken
Karıncadır sebebi bilki benim.

Nemliyse gözlerim,bükükse boynum
Sıladır,hasrettir dökülmüş omzum
Çoğukez böyle mahsundur hâlım
İyi bak mutlaka o benim

Bir dilenci varsa köşe başında
Olurum ekseri yanı başında
“Aldırmam! ”diyemem durmuşum orda
Bakınca görürsün o benim

Beş onu saldırmışsa birine
İhanetten düşmüşse dizin üstüne
Sevgi bürünmüşse hâla gözünde
Yine de ayakta kalan benim...

Meclise varınca karşıya geçen
Halkın dolu dolu varışın gören
Çıkınca onların umutsuz halini
Aldatana “Yuh! ”çeken benim

Hangi halin neresinden nesini
Yazmakla bitiremem hepsini
Gel de iç hele bir kahvesini
Dosta için dökecek benim..