O beni hiç sevmedi Şiiri - Reyhan Keskin

Söylesene hep gülerken mi gördün beni..
Seven insan gözünün dalışından bilirdi oysa acısı içre dışına taşan kahkahalar attığını..
Her gün ölü gibi kendi üzerime toprak atarken gelip tutmadın bileğimden,
dur demedin..
Sen dur demedikçe
ve gelmedikçe
acımadım bize ..
Gömdüm ne varsa hasretle bekleyen gözlerime..
Bu yüzden torbalaştı gözaltlarım ..
Bu yüzden acıma karıştı sızım.
Üstelik ben hiç sana ağlamadım..
Güldüm, güldükçe deli sandılar beni ,
sonra delirdikçe hafifledi ağrılarım..
'Seni özledim' sıradan bir cümle olmaktan çıktı..
Ezberlemeyi unutmak istedim
saymayı bırakmak
umut etmeyi sonra .
Beklemeyi .
Uslanana kadar
Çok pis dövdüm kendimi
ağzım burnum kan içinde
dedim sus sayıklama ismini
sen hiç sevilmedin ki ..!

Tren yolculuğuna benziyordun,
çok gürültülü tehirli bir trene işte ..
Raydan çıkmak, son durağa varmak
yada kafa kafaya çarpışmayı seçenek sunmuyordu hayat ..
Son durak en korktuğum olası ihtimâldi ..
Bitmeseydi muhtemel büyük bir ihtilâldi.
Şimdi şu cama başımı dayamışken
omuzumda uyuyan sen olmalıydın..
Topraklarını geri almış asker gibi dikerdim bayrağını Aşkın ..
Ama gittin ..
Önce kaçıp sonra kendini aradın bende
ve ilk defa Seni Seviyorum demek bu kadar ağır bir anlam kazandı..
Yarısı utanç yarısı hayal kırıklığı..

.
Cümlelerimin içinde senden çok seni arayanlara denk geldim ..
Seni bende arıyorlar sevgilim
Halbuki bilseler sevinirlerdi değil mi .?.
Bari yüksek sesle söyliyeyim ..

'O 'beni hiç sevmedi ..