Nerdeyse resmini çizeceğim yüreğimin, liseli gençler gibi
onurum gibi utangaçlığım, beni eleverir
zaten eline düştüğümü gizlememiştim senden
neyini gizleyeceğim sevi dolu yüreğimin
fakir fukaranın kanıyla kirli değilki elim
haydi be rahat bırakın beni, kirli felsefenizi anlamam
dünyamızı barış, eşitlik ve demokrasi kurtarır dedik
sisli dünyanızdan dolayı, güneşi görmedik
oysa ne güneş öğretmenler yitirdik,
dünya yuvarlaktır, bazı yerde altı ay güneş batmaz dediğinden
ama şimdi ”o haklı siz haksız”
yarın ben aşkımla haklı, siz aşksız haksız…
bu hikaye kimin hikayesi
bu rüya, bu duygu, bu aşk, bu sevda…kimin?
bu gönül, benim gönlüm yarasız sadece çocuksu
dilim gibi, kültürüm gibi, yaşamım gibi sade
güneşin gözümdeki yansıması gibi parlak
sarı saçlarında rüzgar, mavi gözlerindeki okyanus
yelken açtırır yakamozuna yüreğinin
ben neden yelkenler açtım, gönlündeki dalgalara biliyor musun?
beni anlıyor musun?
faruk iremet
11.01.2021
Kayıt Tarihi : 14.1.2021 22:17:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!