O benden kurtulmak istiyordu, bu şimşek kadar hızlı olmalıydı,
Bir pürüzdü sadece olanlar onun için ve
Durmak öylesine zor ve alışılmadık bir alışkanlıktı ki,
Buzların üstünde yanan kor kömürler kadar garibe dönüştüm,
Karşısında durmak ne mümkündü.
Öylesine zavallıydık ki,
Sırrımız anlatıldıkça ağlatıyordu gözlerden dökülen kan değil,
Sadece yaşanamamışlıklardır.
Dur hırpalama kendini,
Yaşamak böylesine zorsa bile,
Güneş her zaman sabit kalıyordu yörüngesinde.
Kayıt Tarihi : 9.2.2015 19:42:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!