O Belde Şiiri - Raşit Evşen

O BELDE
Serin yaylalar ulu dağlar
Geniş tarlalar soğuk sular
Rüzgarlarla hışıl hışıl çamlar.
Coşkun coşkun sevinçle akan çaylar
Meleşen hayvanlara ot veren
Otlaklar.
Bahçelerinde meyveler
Dallarında saçaklarında
Ötüşen kuşlar…
Ve bunların arasına karışmış bir köy
O BELDE
Tarlalar çok sinirli durmuyor konuşmadan:
Beni sürersen karasabanla
Üstelik nadas da bilmezsen
Gübre hakkımı da vermezsen
Benden olanı görürsün harmanda
Sakın tahıl bekleme
Küreyiver yabayla.
O BELDE
Sokaklar evler meydanlar
Ve bunlardan ayrı kahveler
Konuşan dertleşen eğlenen insanlar
İşsizlikten bahseder
Fakat tenbellik kemiklerine işlemiş bazının
Kazandığını başkalarına yedirmek sanatıdır bazısının
Başkasının kuyusunu hazırlayan insanlar
Yorgunluğunu çıkartmaya
İşlerini görmeye toplanmış insanlar…
Çalışkan yorgun mesut
Toplanmışlar buralara
İyi niyet hoş sohbet vermişler kafa kafaya
O BELDE
Şırıl şırıl çeşmeler berrak temiz
Tıpkı insanları gibi o belde
Kuş uçmaz kervan geçmez misali de olsa
Ararım orasını onları her yerde.
RAŞİT EVŞEN ı