O Belde Şiiri - Vedat Didari

' Ahmet HÂŞİM (1887-1933) 'in büyük şiirini bir yeniden söyleme denemesi'*

Denizlerden
Esen bu ince rüzgâr saçlarınla eğlensin.
Bilsen
Hasret ve gurbet elemiyle akşam ufkuna bakan
Bu gözlerinle, bu hüznünle sen ne güzelsin.
Ne sen,
Ne ben,
Ne de güzelliğinde toplanan bu akşam,
Ne de düşüncelerdeki ızdırâba bir liman
Olan bu mavi deniz,
Elemi anlamayan bir nesil için
Tanıdık değiliz.
Sana yalnız bir ince tâze kadın,
Bana yalnızca bir eski budala
Diyen bugünkü insanlar
Bu sefil iştah, bu kirli nazar,
Bulamaz sende, bende bir mânâ
Ne bu akşamda ince bir gam
Ne de durgun denizde bir kırgın
Ürkeklik ve saklanma.
Sen ve ben
Ve deniz
Ve bu ruhunun kokularını derlercesine
Sessiz,sâkin akşam,
Uzak
Ve mâvi gölgeli bir beldeden ayrı kalarak
Bu sürgün ve hasrete, bu yerde ebedîyen mahkûmuz.

O belde?
Durmakta hayâllerin el değmemiş yerlerinde,
Mâvi bir akşam
Dinlenmekte üzerinde,
Eteklerinde deniz
Ruhlara bir uyku sessizliğini dökmekte.
Orada güzel, ince, sâf ve gecelerindir kadınlar,
Hepsinin gözlerinde senin hüznün var,
Hepsi kardeştir veya yâr,
Gönüldeki ızdırâbı dindirmeyi bilir
Dudaklarındaki ağlayan bûseler ya da
Gözlerindeki o sessiz, mâvi sorular.
Ruhları kırgın akşamdan
Billûrlaşan menekşelerdir,
Sürekli huzur ve sukûnu arar.
O kadar çelimsizdirler ki, âh, onlar
Sığınmış gibidir tertemiz ellerine
Ayın hüznündeki ışıksız parıltılar.
Onların ortak ve dilsiz hüznü
Sonra dalgın akşam,o hasta deniz
Hepsi benzer o yerde birbirine
O belde
Hangi bir düşsel coğrafyada?
Hangi bir uzak nehirle sınırlı?
Bir yalan yer midir ya da varolan
Fakat asla bulunmayacak bir hayâller sığınağı mı?
Bilmem...yalnız
Bildiğim sen ve ben ve mavi deniz
Ve bende hüznün ve ilhâmın tellerini
Titreten bu akşam,
Uzak
Ve mâvi gölgeli bir beldeden ayrı kalarak
Bu sürgün ve hasrete, bu yerde ebedîyen mahkûmuz.

*: Atilla Özkırımlı'nın ' Ahmet Hâşim, Hayatı-Sanatı-Eserleri (Cem Yayınevi,1991 İst.) ' adlı kitabından yararlanılmıştır.