O Bartın Kokuyor Şiiri - Tarık Çıtak

Köprünün başında bir ahu gördüm
Bendine sığmayan ırmağa döndüm
İçime işleyen o hoş tebessüm
Memleket kokuyor, Bartın kokuyor...

Gözüme bakarak geçti yanımdan
Sımsıcak bakışı gönül yakıyor
Özenip yaratmış onu Yaradan
O güzel endamı Bartın kokuyor...

Görmedim hiç onda ben afra tafra
Açıldı kalbimde pembe bir sayfa
Dudağı İnkumu, dili Amasra
O kaşı, kirpiği Bartın kokuyor...

Sözleşip, Kemer’de buluştuk onla
Fidanlık yolunda konuştuk onla
Şarkılar söylerken mutlu bir tonla
Dilinde nağmesi Bartın kokuyor...

Aktı da gönlüme Çağlayan gibi
Ömrünü ömrüme bağlayan gibi
Yüreği aşkıyla dağlayan gibi
Verdiği busesi Bartın kokuyor...

Gözleri Bartın’ın eşsiz yeşili
Sözleri aşk için özel seçili
Yüklemiş ruhuna ince şekili
O asil duruşu Bartın kokuyor...

Sormayın dostlarım, o kimdir diye
O bana Tanrı’dan büyük hediye
Sabahtan akşama hep biteviye
Gönlünün çiçeği Bartın kokuyor...

Ben onu Asma’da gördüm ilk defa
Şu garip gönlümde bitti her cefa
Ben nasıl olayım şimdi bivefa
Bu güzel sevdada Bartın kokuyor...