O bana mı dönmüştü.. Şiiri - Sami Arlan

Kapıyı hevesle açtım
Kolayca ardına kadar açılmıştı
İşte oradaydı, tam karşımda
Hasretle beklediğim benim mucizem.

Zaman onun mükemmel yüzüne duyduğum
Hayranlığı azaltmamış
Böyle bir şeyin mümkün olmadığını da emindim
Bakışlarım onun mükemmel yüzüne duyduğum
Hayranlığı azaltmamış.

Böyle bir şeyin mümkün olmadığına da emindim,
Bakışlarım onun soluk beyaz yüzünde gezinmeye başladı
Mükemmel oval çenesinin üzerinde
Sanki bir sanat eseri gibi oyulmuş
Kalın kırmızı dudakları vardı.

Karşımda durmuş gülümserken
Burnu düz bir çizgi şeklini almış,
Çıkık elmacık kemikleriyle ters bir açı düşmüş,
Dağınık uzun bronz renkli saçları,
Gözlerini ise sona sakladım.

Biliyorum ki o gözlere bakar bakmaz
Düşüncelerim allak bullak olacaktı,
Sımsıcak bakıyordu, sıvı altın rengindeydiler,
Simsiyah kirpiklerle çevrelenmiş,
Gözlerinin içine bakmak beni her zaman,
Olağan dışı hissettirir,
Ona bakarken heyecanlanırdım
Ona bakarken nefes almayı unuturdum,
Yinede öyle olmuştum, ama üşüyordu
Dünya üzerindeki bütün modellerin ruhuna karşılık,
Takas edebileceği türden bir yüzü vardı
Tabi ki bunun tek bir fiyatı vardı, oda bir ruh.

Eline uzandım onun soğuk parmakları,
Benimkilere değdiğinde iç çekiştirdim,
Dokunuşum bana rahatlamaya benzer bir his verdi,
Sanki acı çekiyormuş da ansızın bu acı eriyormuş gibi.

Birbirine kenetlenmiş parmaklarımızı kaldırıp
Elinin arkasıyla yanağını okşadı,
Ellerimiz kenetlenmiş dururken,
Bileğimi yüzüne yaklaştırdı,
Gözlerini kapamış
Burnunu tenimin üzerinde gezdirirken,
Yüzünde tatlı bir gülümseme vardı,
Daha önce söylediği gibi, şaraba karşı koyarak,
Kokusunun tadını çıkarıyor gibiydi.

Onun göğsüne başımı yaslamış,
Saçlarımı parmaklarıyla okşaması hoştu,
Yine beni bırakıp gidecek miydi?
Kalbine fısıldadım, beni yine terk edecek misin?
Başımı kaldırdı dudaklarıma yapıştı öpüyordu,
Öpüyordu, gitmeyecekti,
Beni hiç bırakmadı..