O Artık Yok Şiiri - Süreyya Güven

Saçları vardı henüz
En son (on) üç yıl önce görmüştüm
Kara gözleri hüzün doluydu
En çok da onları sevmiştim
O sel suyu olmuştu
Ben zahiri bir köpük
Yollar çokça kesişti
Köprüleri hep kopuk
Rüzgarın önünden koşan
Bir yaprak oldum sonra
Güldüm,
Güz güllerini öptüm
Çok trenler kaçırdım
Çok gemilere bindim
Teni deniz kokardı...
En çok da onu sevdim
Dün duydum ki artık yok
Koptu ince düşlerim
Dinmeyen bir tutkuydu
Yağmur oldu gözlerim
'Ayrılık yok,belki bir gün...' derdi
Ayrılık da en çok
Onu sevdi.