Hicbirseyden korkmadigim herseye ragmen umut dolu oldugum gunler cok geride kaldi.
Artik her umudumu kaybettim. Herseyden herkesten korkuyorum.
Anladim.
Ben ne kadar cabalarsam cabalayayim gucumun sınırları belli. O sınırları bu kadar zorlayıp herseye yetme derdinde olmak herkesin yerine dusunmek herkesin yerine uzulmek her derde deva olmaya calismak anlamsiz.
Anladim.
Ama gec oldu cok seyi yitirdim cok trenler kacirdim. Kendimden icimden isteklerimden hayallerimden cok fazla odun verdim. Neye yaradi? Bence hicbirseye…
Bir kucucuk problemi halledemedigim anda sadece onu cozemeyisimle degerlendiriliyorum bugune kadar yaptiklarim yapmaya calistiklarim hic olmamis sayiliyorlar benle birlikte. Varligimin cabamin hicbir anlami kalmiyor.
Çocukluk, o derin ırmak çağrısı
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman
Devamını Oku
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman
