O Ararken Beni Şiiri - Kadir Özdemir

Hicbirseyden korkmadigim herseye ragmen umut dolu oldugum gunler cok geride kaldi.
Artik her umudumu kaybettim. Herseyden herkesten korkuyorum.
Anladim.
Ben ne kadar cabalarsam cabalayayim gucumun sınırları belli. O sınırları bu kadar zorlayıp herseye yetme derdinde olmak herkesin yerine dusunmek herkesin yerine uzulmek her derde deva olmaya calismak anlamsiz.
Anladim.
Ama gec oldu cok seyi yitirdim cok trenler kacirdim. Kendimden icimden isteklerimden hayallerimden cok fazla odun verdim. Neye yaradi? Bence hicbirseye…
Bir kucucuk problemi halledemedigim anda sadece onu cozemeyisimle degerlendiriliyorum bugune kadar yaptiklarim yapmaya calistiklarim hic olmamis sayiliyorlar benle birlikte. Varligimin cabamin hicbir anlami kalmiyor.
Artik umutsuzum mutsuzum diye yakinmak istemiyorum. Oyle ya da boyle umutla ya da umutsuz her sabah uyaniyorum iste ve yasiyorum.
Genede cok kotu degil hersey. Bir telefon calisi yetebiliyor hala yuzumu guldurmeye.
Evet istedigim hayat degil yasadigim. Istedigim yer degil durdugum. Istedigim seyler degil sahip olduklarim ne kadar kacarsam kacayim ne kadar degistirmeye calisirsam calisayim bu hayat bana verilmis ve bunu yasamak zorundayim. Yapabilecegim tek sey verilene razi olup mutlu yasamak. Mutsuz olunca yasanmiyor bunu da anladim insanin aldigi nefes fazla geliyor icine. Derin nefes almaya calistikca boguluyor adeta.
Uzgunum, kırgınım,kızgınım,yorgunum,umutsuzum…. Ama yasiyorum. Yarin sabah gene uyanacagim. Isime gidecegim sinirlenecegim gulecegim bir an gene dalacagim derinlere ama yasayacagim iste… Mecburum gelirken sormadilar giderkende sormayacaklardir herhalde daha kalmak ister misin diye. Iste sanirim sirf bu yuzden tadini cikarmaliyim aldigim nefesin.
Birakmaliyim gecmis hesaplari, yitirdiklerimin ardindan aglayip sizlanmayi. Ah cekmeyi birakmaliyim. Belki guzel gunler vardir onumde. Belki birileri beni gercekten sadece ben
sadece oldugum halimle ben oldugum icin sevebilir.
Bu belki yetsi,n artik bana lutfen. Bunu kimden istiyorum bilmiyorum ama istiyorum bu belki umudu icimde hep kalsin..
Bu anlamsizlik bu bosluk bu tatminsizlik gitsin bir o belki kalsin bir de ben..
Ben babamin ilk goz agrisi annemin en buyuk destekcisi kardeslerimin ablasi arkadaslarimin deli agresif dostuyum…
Bir ben kalayim.
Bir de o belki….
Belki bir gun bir yagmur yagar islanirim aglarim yururken.
Kimse anlamaz nasilsa yagmurda yururken agladimi
kimse anlamaz ne kadar paramparca ne kadar perisan bir kalbim oldugunu.
Ardindan gunes acar bir kus sesi duyarim bir toprak kokusu
annemin guzel bir sozu gelir kulagima
babamin bana bagirdiktan sonra yaptigi pismanlik konusmalari
cocuk halimi animsarim belki.
Hic hatirlayamadigim cocuklugum gelse aklima..
Sahi ben hic cocuk oldum mu?
Sadece bir kere salincaka bindigimi hatirliyorum onun disinda bir cocukluk hatiram yok hafizamda
kim oynadi bana bu oyunu kim sildi zihnimden cocuklugumu bilmiyorum.
Keske yapmasaymis ama ne guzel hazine cocukluk anilari.
Cocuk umutlar cocuk gulusler cocuk asklar ne guzel.
Keske gitmeselerdi zihnimden….
Ama belki iste …
Belki bir gun sadece ben olacagim
Ya da belki mi bulup gercek yapacagim
Belki……

06092007 Cengelkoy 00:16