O Anlar Şiiri - Ozan Ali 2

Kaçırdığın güzel gözlerini,
Sakındığın tatlı sözlerini,
Ondan uzak viran olmuş şehri,
Alin gördü de;
O Anlar...

İsyan olurdum çıkmazlara,
Tozun olurdum yollarına,
Yusuf olup kör kuyulara,
Alin düştü de;
O Anlar...

Vurmuşken düşüncelerim karaya
Ansızın çıktın karşıma.
Umut dolu Eylül sabahında,
Alin yandı de;
O Anlar...

Taş kesilmiş yüreğim; seninle yeşerdi.
Sevda doldu yüreğime,bak nasıl şenlendi.
Aşk ile yaptığın o gönül şehrini,
Alin yaktı de;
O Anlar...

Tatlı bir hayalmiş,neşe dolu bakışı.
Silinmiyor yüreğimden sesinin yankısı.
Aşk yüklü tellerinde,gurbetlik sazını,
Alin astı de;
O Anlar...

Unutulmuş bir sokakta bulduğum aşkı,
Kaybettim.Yüreğimde derin sancı.
Sorma; ölüm tatlı,yaşamak acı,
Alin tatdı de;
O Anlar...

Ne Aslı gerek bana,ne Zühre.
Çare bulunmuyor düştüğüm derde.
Bulut olup doğduğun şehre,
Alin yağdı de;
O Anlar...

Gözümde görünen damla değil,göl o
Yüreğime akan yaş değil,sel o
Hayat denen şey bir perdelik tiyatro.
Alin oynadı de;
O Anlar...

(MEHMET ALİ KALKANLI)