O Ana Anam Değil Şiiri - İsmet Barlıoğlu

Uydum gerekçelere dünyaya dönmek için,
Bir anadan doğdum ki; o ana anam değil.
Uğraştım aileme aile demek için,
Bir anadan doğdum ki; o ana anam değil.

Anam sandı; o doğar beni binbir zahmetle,
Ben ise bekliyordum doğuşumu hasretle,
Böylece geri geldim üstümdeki rahmetle,
Bir anadan doğdum ki; o ana anam değil.

Dilim bebek diliydi, yetmedi meramıma,
Büyük sözler sığmadı yetersiz kelamıma,
Başka sebep buldular ahıma, feryedıma,
Bir anadan doğdum ki; o ana anam değil.

Doğruları gösterdim, parmağım ayıplandı,
Dinleyen meramımı başka türlü kullandı,
Defterler çiziktirdim, bakanlar anlamadı,
Bir anadan doğdum ki; o ana anam değil.

Tek gece uyumadım, sandılar ki hastayım,
Halbuki beden küçük, ben içinde yastayım,
Bir yetersiz bedende bin hünerli ustayım,
Bir anadan doğdum ki; o ana anam değil.

Secdelere kapandım, güldüler, okşadılar,
Kendimi reddeyledim, vurdular, haşladılar,
Beni el etmek için talime başladılar,
Bir anadan doğdum ki; o ana anam değil.

Eller kardeşim oldu; anamız aynı diye,
Ben ise bedenimde birleştim evvelime,
Fakat gövde yetmedi gerçeği göstermeye,
Bir anadan doğdum ki; o ana anam değil.

Büyüyünce gerçeği anlattım; deli oldum,
İnad edip direndim; ondan zırdeli oldum,
Gerçeksizler içinde gerçeğin dili oldum,
Bir anadan doğdum ki; o ana anam değil.

Bilenlerin gerçeği değil benim gerçeğim,
Gerçeklerden gelmişim, gerçeğe gideceğim,
Bir gelmiştim, bir daha, bir daha geleceğim,
Bir anadan doğdum ki; o ana anam değil.

Barlıoğlu diyor ki; değişen fazla şey yok,
Gerçekte doğu, batı ve kuzey ve güney yok,
Gelenler hep fanidir; tek ağa yok, tek bey yok,
Bir anadan doğdum ki; o ana anam değil.

(MÜHÜRLÜ KİLİT ismi altında toplanmış felsefi şiirlerden > 385-387/412)