O an sönerim…
Karanlık gecelerin gülüşüşün,
Yıldız…
Neden bu gece,
Suskun ve yanmıyorsun?
Ruhuma karanlığın,
Mührü vurulmuş san ki,
Tenimin gölgesi kaybolmuş,
Üstelik…
Sokak lambaları da yanmıyor,
Niçin sönük?
Yüreğimde ki yangın,
Kıvılcım atar.
Sıçrar duygularım,
Gökyüzüne çekirge misali…
Geceyi kızıl yakar,
Siyahken sessizlik.
Dağılır bulutlar,
Bir dans başlar boşlukta.
Yorgun yüreğim akar,
Bir dereden serinlerim.
Yangınlarıma bakışın düşer.
Ve o an sönerim.
Oktay ÇEKAL
09.8.2014-23.40
Kayıt Tarihi : 10.12.2014 22:23:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!