O An! Şiiri - Ahmet Özalp

Ölüm her an gelebilir, içtendir
Sıkar boynunu insanın
alıp götürür, kimbilir
Bir nefes kadar yakın
bir ömür kadar uzaktır oysa

bir can bir ömre sığmaz belki ama
bir sis perdesi sarar bedeni
öylece ve kirli

yerler kar beyaz belli ki ayaz
yine ölüm giymiş toprak
ölüm bedenindedir
ölüm içinde

tam O anda kopar insan ömrü
yakınında sandığın çok uzaktır oysa
sıkar karları toprak
atar üstünden ölümü

Bahar gelir gülümser
çiçeklerin herbiri güller
karanfiller nergizler
ölüm çok uzaktır bir ömür gibi
koptuğun andır o an
çok uzak sandığın yanı başındadır hemen
aldığın nefesinde

Bİr gül kopar O an
bir ömür böylece biter...