O An Şiiri - Mehmet Acıoğlu

O AN

I
Çekilir sessizce bulutlar üstüme
Umutlarım savrulup çöllere düşüyor o an
Bir yanık kokusu sarıyor dağları…

Burkulan bir yürektir yalnızlığım
Bir avuç toprağa sarılmış ağacın gölgesinde
Bir çakal sesi duyulur
Kirli ovanın öte yüzünde
Savrulan acıları hissediyorum rüzgârda
Kabarıp duruyor içimde özlemin o an…

Saçlarını okşuyorum kızgın küller ortasında
Yüreğime gömerek acıları
Şimdi soğuk bir düş alıyorum
Kızgın güneşin bakışları arasında
Zaman gittikçe daralıyor
Hava kan kokusu almış
Kusuyor kirli
Güz yanığı alevi sarmış
Acıdan nasır tutmuş gözlerimde

II

Artık vakit kalmadı
Acılarımı hesaplamaya
Yalnızlığımı kemiren her çığlık sesinde
Buza çalar yüreğim…

Bulutlar köpürdüğünde
Bütün yollar uçurumlara açılır
Kan kokar dağların nefesi…

Ve
Gün aşırı…
Gülüşler gittikçe azalıyor gönlümün tepelerinde
Avuçlarımdan dökülen gözyaşlarıma
Sis çöker yalnızlığımda…

Boğuluyorum sessizce
Kimi yerler sızlayıp durur içimde
Acılar birikir yüreğimin en derinine
Gün olur özlemler diz çöker
Gece yarısı gözlerimde

III

İsyan çığlığı duvarda iki yüzlü
Nefretimi kusuyorum geceye
Her yer karanlık ve isyankar
Mavi hüzün var yağmur eteğinde
Üşüten bir acının yalnızlığında
Yürek burkulması başlarken apansız
Islanıyor aniden kirpiklerim…

Alevlenir yüreğimi ateşi
Soğuk bir gecenin elinde birikir acılarım
Aldırmadan kanayan yarama
Susarım zifiri karanlığın arka sokaklarında…

10.11.2014