O An Şiiri - Burak Yılmaz 2

Burada olmalıydın,
Görmeliydin ucu bucağı olmayan denizi;
Öylesine mavi, öylesine ihtişamlı.
Duymalıydın gürültüsünü dalgaların.
Çıplak gözle bakmalıydın güneşe, ışığı rahatsız edene dek.
Ardından yeryüzüne indirdiğinde kafanı bana rastlamalıydın,
bir çift gözle güneşime bakarken.
Esmeliydi rüzgar, uçurmalıydı saçlarını alabildiğine uzağa,
limana, bizim limanımıza.
Sonra tramvaya binmeliydik,
sana orkide almalıydım,
sahilde yürümeliydik,
bir müzik duymalıydık.
Hiç ummadığın bir anda,
seni seviyorum demeliydim,

Ve işte ben, o an ölmeliydim...

Veyahut ben orada, yanında olmalıydım.
Bir meşe ağacının altında birkaç mısra okumalı,
kalemimin gizini açmalıydım sana.
Günü batırırken,
hiç ummadığım bir anda,
seni seviyorum demeliydin.

Ve işte biz, o an ölmeliydik...