o An Şiiri - Bilal Karaman

Tutup da saçlarından yapışsam dudağına
Çıkartırım kendimi düşlerin arkasından
Dokununca nefesim allanan yanağına
Mevsimler bahar olur zemheri ortasında

Tutuşur masumiyet terk eder berraklığı
Arzular kızıllaşır ateşi çıkar göğün
Hatırlatır yüzünü şehvetin sıcaklığı
Mutluluktur o anda hissederek gördüğün

Sınırları kaldırır susamışlığın cengi
Zaman tırpan gibidir soluklar derinleşir
Vahşi uysal takılır şehveti tutar sanki
İki beden bir olur can canla bütünleşir

Nefesler kördüğümdür baş ayakta ayak başta
Ruhu besleyen özsu sorgusuzca içilir
Volkan lav a gebedir mekân kalsa da kışta
Güçlerin ihtişamı iliklerden çekilir

Rüzgâr ulur dışar(ı) da kurtlar körpeyi arar
An olur ki ışıklar dolunayı çağırır
Üşüyen şömineler iki kalp için yanar
Çıngılar arasında aşk kendini doyurur