Hani sözcüklerin bittiği bir an vardır,
Sanki kelimeler zincire vurulmuşlardır.
Sen çıkmalarını istersin
Ama onlar çıkmazlar.
Dizilmişlerdir kapının önüne,
Kapı açılmaz,
Sen onu yaşadın mı?
Yaşamadıysan ne bilirsin.
Sözcüklerin bittiği an,
Bir sevgi yükü arttığında olur,
Birde sevgi yükü kalktığında olur.
Her işin yolunda gözükür,
Kariyerin çok iyi
Ama bir sıkıntı var içinde
Yanındaki konuşanı duymazsın
Aslında dinliyorsun
Ama duymuyorsun.
Birde sana soruyorlar,
Nasıl ben doğru söylüyorum değil mi?
Bilmem ki ne desem
Doğru desem olmaz,
Yanlış desem oda olmaz.
Duyamadım ki…
Ne demiştin desem
O hiç olmaz.
Kayıt Tarihi : 24.11.2004 19:41:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Şadan Köse](https://www.antoloji.com/i/siir/2004/11/24/o-an-21.jpg)
TÜM YORUMLAR (1)