Sanki tarih canlanıyor gözümde,
O yıkık ve köhne binalar arasındaki şehirde.
Rusların ayak sesleri geliyor,
Dar sokaklardan, ürkütücü ve hızla.
Yok, ben çıkmak istiyorum bu zaman tünelinden.
Camlar kırılmadan, duvarlar üzerime yıkılmadan.
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta